Պատմվածքը հայ ժողովրդական հեքիաթներ, հատոր 7-րդ, Երևան,1979 ժողովածուից է։
Յոթը եղբայր են լինում և մի քույր։ Մի օր այդ աղջիկը տանից դուրս է գալիս, մի վիշապ է գալիս և ասում․
—Դու պետք է գնաս այս-ինչ տեղը, տան մեջ մի մեռած մարդ կա։ Պետք է նրան ուտելիք տաս, թեյ պատրաստես և օգնես կենցաղային հարցերում։
Աղջիկը գնում է, ու այդ խոսքերը փոխանցում հորը։ Հայրը ասում է․
—Որ վիշապի ես պատահում, ինչ-որ բան է ասում, ասա՝ գործ չունե՞ս, գնա դարդերիդ։ Քանի անգամ վիշապը հանդիպում է աղջկան, նույն բանն է կրկնում։ Նա չի խոսում։ Վիշապը նրանից չի հրաժարվում և միշտ նույնն է ասում։
Մի օր աղջիկը ասում է․
—Գնամ տեսնեմ այդ ի՞նչ տեղ է, որ վիշապը անընդհատ կրկնում է։ Աղջիկը որոշում է և գնում վիշապի ասած վայրը։ Հասնում է մի պալատի մոտ։ Տեսնում է յոթ սենյակ, մի սենյակում էլ մահացած մարդ։ Մտնում է ուրիշ սենյակ, տեսնում է մահած երեխա է ընկած։ Աղջիկը ամեն օր էս մարդուն ուտելիք է տալիս, տները մաքրում և օգնում ուրիշ տնային հարցերում։ Մի օր նա գալիս ասում է․
—Ես գնում եմ քաղաք, ո՞վ ի՞նչ է ուզում այնտեղից։ Այդ կենդանացած մարդը ասում է․
—Ինձ մի դանակ բերես։ Իսկ տղան ասում է․
—Ինձ էլ մի թութակ բեր։ Վեր է կենում ու գնում քաղաք, հա՛մ դանակն է բերում, հա՛մ թութակը։ Մարդը վերցնում է դանակը, որ իրեն սպանի։
—Ես քեզ վերակենդանացրի, որ դու քեզ սպանե՞ս։ Ասում է, ու չի թողնում որ իրեն սպանի։
—Գնանք իմ ծնողների մոտ, էնտեղ ապրենք։
—Իմ տեղն այստեղ է, որ ես այստեղից գնամ, էլ ողջ չեմ մնա։
—Չես մահանա, վեր կա՛ց, գնանք։ Այդտեղից դուրս են գալիս ու գնում։ Հասնում են մյուս աշխարհ և այդ մարդը մահանում է։ Աղջիկը լացում է, և ետ գնում պալատ։ Պալատում տղայի մայրը աղջկան ամուսնացնում է։ Նա տղային լքում է և գնում իր ծնողների տուն։ Գալիս է տեսնում հայրը և մայրը անտրամադիր փռված, ընկած են։ Տանեցիներին հարցնում է, թե ինչո՞ւ են անտրամադիր։
—Շատ տարիներ առաջ մի աղջիկ կրկին վիշապի էր հանդիպել։ Վիշապը աղջկան ասել էր, որ այնտեղ մի մեռած մարդ կա, որին նա պետք է խնամի։ Աղջիկը գնացել էր և չէր վերադարձել։ Մենք էլ նրա դարդից, կարոտից հալվել ենք մաշվել։
Աղջիկը պատասախանում է․
—Ես ձեր աղջիկն եմ։ Տանեցիները չեն հավատում։ Նա գլխի նշանը ցույց է տալիս, և տանեցիները հավատում են։ Տղայի մոր դրած նշանը հետ է տալիս, ու գնում ծնողների տուն, նրանց հետ ապրելու։